Ποιος είναι ο θανατηφόρος μύκητας που απειλεί την παραγωγή του τζιν

Αν σας αρέσει το τζιν και το καλοκαίρι σκοπεύατε να πιείτε κανένα ποτηράκι παραπάνω για να πάνε τα φαρμάκια κάτω, σας έχουμε άσχημα νέα. Η παραγωγή του δημοφιλούς ποτού κινδυνεύει σοβαρά εξαιτίας ενός θανατηφόρου μύκητα που προσβάλει το δέντρο Αρκευθος, του οποίου οι καρποί δίνουν γεύση στο τζιν.

Σύμφωνα με το περιοδικό Popular Science, ένας παθογόνος μύκητας έχει μολύνει την πλειοψηφία των δένδρων στη Βρετανία, δημιουργώντας προβλήματα στην παραγωγή του τζιν που εξάγεται στην Ευρώπη. Η μόλυνση των φυτών είναι θανατηφόρα, ενώ τις τελευταίες εβδομάδες έχει μολυνθεί το 60-70% των Αρκευνθων της Βρετανίας.

Η πρώτη εμφάνιση του εν λόγω μύκητα έγινε στην Αργεντινή πριν από πέντε χρόνια. Πλέον, έκανε την εμφάνιση του και στην Ευρώπη. Το παράδοξο είναι ότι το γένος αυτό που εμφανίστηκε στη Βρετανία φαίνεται να μην έχει προέλθει από τη Λατινική Αμερική.

Οι παραγωγοί τζιν ανησυχούν μεν, για την ώρα δε, προτιμούν τους καρπούς από άλλες περιοχές εκτός της Βρετανίας, όπου προς το παρόν η ασθένεια φαίνεται να είναι υπό έλεγχο.

Οι εταιρείες από τη δική τους μεριά ανησυχούν για τη διάδοση του μύκητα και στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα. Αν συμβεί κάτι τέτοιο μέσα στην επόμενη χρονιά, η Ευρώπη και τα μπαρ της ενδέχεται να μείνουν χωρίς τζιν. Μόνο με το τόνικ. Το τζιν έχει ως βάση αποστάγματα κωνοφόρων φυτών και η καταγωγή του ανάγεται στη Δυτική Ευρώπη της εποχής του Μεσαίωνα, όπου αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως φάρμακο.

Το σκέτο τζιν παράγεται με τον τεχνητό αρωματισμό καθαρού οινοπνεύματος, χωρίς τη διεργασία επαναπόσταξης, χρησιμοποιώντας αιθέρια έλαια ή άλλες αρωματικές ύλες. Θεωρείται η χαμηλότερη ποιότητα τζιν. Ο ελάχιστος οινοπνευματικός βαθμός για το εμφιαλωμένο τζιν είναι 37,5% στην Ε.Ε. και 40% στις ΗΠΑ.

Άλλοι τύποι τζιν ορίζονται από τη γεωγραφική τους καταγωγή (η οποία ενέχει και νομικό έρεισμα), όπως το Τζιν Πλίμουθ, η Μποροβίτσκα Σλοβακίας, το Μπρίνιεβεκ Σλοβενίας κλπ.

Κάποιοι άλλοι τύποι, τέλος, περιγράφονται κατά ορισμένα πολιτισμικά πρότυπα, χωρίς ωστόσο να έχουν νομική υπόσταση (π.χ. sloe gin, Wacholder, Old Tom gin - πρόκειται στην ουσία για τοπικά προϊόντα, τα οποία συχνά παρασκευάζονται κατ' οίκον, κατ' αναλογία του ελληνικού λικέρ Κερασό).

Ο ρόλος του στον 30ετη πόλεμο

Η πρώτη εξακριβωμένη ημερομηνία παρασκευής τζιν καταγράφεται πάντως στις αρχές του 17ου αιώνα στην Ολλανδία. Στην Ολλανδία παρασκευάζονταν σαν φάρμακο και πωλείτο στα φαρμακεία για την θεραπεία στομαχόπονων, της ποδάγρας και παθήσεων της χολής.

Για να το κάνουν πιο εύγεστο, άρχισαν να το αρωματίζουν με τους καρπούς του juniper (είδος κυπαρισσιού), το οποίο από μόνο του έχει θεραπευτικές ιδιότητες.

Κατά τη διάρκεια του 30ετούς πολέμου στις Κάτω Χώρες τα βρετανικά εκστρατευτικά στρατεύματα που πολεμούσαν, για να αντέξουν τις μακρόχρονες εκστρατείες με υγρό καιρό, τους δίνονταν τζιν για να ζεσταθούν, το ονομαζόμενο «Ολλανδικό κουράγιο».

Τελικά άρχισαν να το φέρνουν πίσω στην Βρετανία, όπου ήδη είχε αρχίσει να πωλείται στα φαρμακεία. Απόσταξη γίνονταν περιστασιακά, αλλά τώρα άρχιζε να γίνεται σε μεγαλύτερη κλίμακα, αν και πολύ συχνά η ποιότητα ήταν αμφίβολη. Σε κάθε περίπτωση, το νέο αυτό ποτό έγινε πολύ δημοφιλές μεταξύ των φτωχών.