Βαρύ πένθος για τον Γιώργο Τσαλίκη: Πέθανε πολυαγαπημένο του πρόσωπο

Feb 20, 2024

"Nιώθω το ταρακούνημα από το κλάμα σου στην αγκαλιά σου"

Σε βαρύ πένθος βυθίστηκε ο Γιώργος Τσαλίκης αφού όπως μας ενημέρωσε πέθανε ο πολυαγαπημένος του θείος, Γιώργος. O τραγουδιστής είχε στενές σχέσεις μαζί του και η απώλεια του τον συνέτριψε.

Με μία σπαρακτική ανάρτηση τον αποχαιρέτησε. "Παιδιά το ΣΚ θα έρθει ο θείος ο Γιωργος .. Το κορνάρισμα από τη στροφή στην ανηφόρα, το μπλε Toyota με τον ύμνο του Ολυμπιακού τέρμα και τα ξαδέρφια μου πίσω χαρούμενα ..
Η χαρακτηριστική του φωνή "λεβέντη μου" και η πάντα σφιχτή του αγκαλιά ..Όχι ο συνηθισμένος θείος με το συνηθισμένο στυλ .. Τζιναδικο στην Ερμού παιδί της αγοράς του κέντρου της Αθήνας με το μοντέρνο ντύσιμο και τα χέρια του γεμάτα δώρα. Το Levi’s 501 που φλεξαραμε στη γειτονιά, τα t shirt, οι μπουφανάρες.. Αγκαλιές στην αδερφη του στη μάνα του ένα Rothmans international 100αρι στη βεράντα και μετά «βασιλη παμε για ψάρια στη ψαραγορά;» Δεινός εραστης της θάλασσας και του ψαρέματος πάντα με τα μπατζανάκια του στον Ωρωπό να ψαρεύουν να γελάνε να χορευουν να ζουνε όμορφα .. "Ελα αγάπη μου παμε να περπατήσουμε να μου πεις τα σχέδια σου .. - θείε θα πάω Ρουμανία να σπουδάσω αλλά μου αρέσει και το τραγούδι".

Διαβάστε ακόμα: Mαυρίκιος - Ιλάειρα: Αυτός ο ισχυρός Κύπριος πολιτικός θα είναι ο νονός της κόρης τους

Πάντα άκουγε χωρίς να κρίνει.. Στο μαγαζί στην Ερμού φωτογραφίες μου στην είσοδο όταν πρωτοέκανα επιτυχία και καμάρωνε σα γύφτικο σκεπάρνι .. "ο ανιψιός μου είναι" και Κύπριοι κυρίως να έρχονται στο μαγαζί και να μου λένε μας έστειλε να σε βρούμε ο θείος σου , αυτός που έχει το μαγαζί. 40 χρόνια ορθοστασία , γεννημένος εμπορος και πάντα αγχωμένος για τη δουλειά .. Σε ολο αυτό χέρι χέρι με την Άντα που γνωρίστηκαν όταν ήταν ακόμα παιδάκια και πάνω από τον Πανούλη και τη Ρουλα με την οποια δε χωριστήκανε ποτε από το πατρικό μέχρι τώρα που μας άφησε ..

Να πας στη γιαγιά να τη βοηθήσεις να φτιάξετε γαρδουμπακια και να της κανεις μια αγκαλιά την ώρα που πλέκει . Μπορεί να πήρες μαζί σου τα παιδικά μου χρόνια αλλά μου άφησες ένα τόσο δυνατό αποτύπωμα που το καταλαβαίνω τώρα πιο πολύ που μπορώ και μυρίζω το άρωμα στα ρουχα σου από το μαγαζί , ακούω τη χροιά σου , νιώθω το ταρακούνημα από το κλάμα σου στην αγκαλιά σου γιατί έκλαιγες εύκολα και γέλαγες δυνατά ! Θα τα πούμε θείε ..Πολύ μας στεναχώρησες".