Τι δήλωσε στη συνέντευξη που έδωσε στο ελληνικό περιοδικό People και τον Άρη Καβατζίκη
«Πέρασα στη λογιστική, άντεξα ένα εξάμηνο κι έφυγα. Πήγα στο στρατό και κάθε εξάμηνο επέστρεφα για να δώσω τα μαθήματα. Έκανα την πρακτική μου σε τράπεζα και στα 20 αποφάσισα πως ούτε αυτό μου άρεσε. Με καθαρά λογιστικό τρόπο, όμως, κατέγραψα ποια είναι τα πράγματα που μου αρέσουν, όπως το φαγητό και τα ταξίδια, και με ποια ακριβώς επαγγέλματα συνδυάζονται αυτά. Κάπως έτσι, με “συν” και “πλην”, κατέληξα στη μαγειρική» εξομολογείται στο People.
Για το σχολείο λέει: «Δεν πατούσα, δεν ασχολιόμουν, αλλά, παρ’ όλα αυτά, δεν είχα κακούς βαθμούς. Έκανα και κοπάνες, ενώ οι απουσίες μου ξεπερνούσαν το όριο. Δεν τις δικαιολογούσαν οι γονείς μου, αλλά την έβρισκα την άκρη μου» λέει σήμερα. «Μέχρι το γυμνάσιο ήμουν πιο κλειστός ως χαρακτήρας. Στο λύκειο, που πήρα και το μηχανάκι, πέρασα τη φάση μαγκιάς κι εγώ. Σκουλαρικάκι, ταξιδάκι με φίλους χωρίς να ρωτήσω τους γονείς. Κακό παιδί δεν ήμουν, αλλά μου άρεσαν οι επαναστάσεις». Ο πρώτος Έλληνας master chef ήταν αυτοσυντηρούμενος. «Δούλευα στον πατέρα μου ή ακόμα και σερβιτόρος, για να έχω τα δικά μου λεφτά. Ήθελα να κάνω εγώ κουμάντο στον εαυτό μου. Προσπαθούσα να είμαι μέσα σε όλα στο σχολείο. Όταν είχα μαθηματικά, πήγαινα στην τάξη, όταν αποφασίζαμε να κάνουμε πανικό στο χημείο, ήμουν εκεί, αλλά πάντα είχα μέτρο. Έφτανα μέχρι εκεί που ήθελα. Ήμουν ελεγχόμενος και όχι ακραίος».