Tο ξέσπασμα της Ελεονώρας Μελέτη

\"Είμαι μια αποτυχημένη\"

Η Ελεονώρα δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της. Ξέρει να λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Μάλιστα όταν κάνει την αυτοκριτική της δεν χαρίζεται… Υπάρχουν στιγμές που η Ελεονώρα Μελέτη κάνει αναδρομή στο παρελθόν και μετράει τα λάθη που εκείνη νομίζει ότι έχει κάνει. Πολλές φορές έχει μιλήσει για την ανυπαρξία ανθρώπων γύρω της που δεν μπορούν να τη βοηθήσουν, ενώ δεν φοβάται να αποκαλύψει πτυχές του εαυτού της που σίγουρα σε όλους μας είναι άγνωστες. Η ειλικρίνεια είναι το παν για εκείνη και μέσα στο θυελλώδες τοπίο που μερικές φορές κατακλύζει την καρδιά της, εκείνη δεν ξεχνά τον άντρα που την έχει κάνει σημαντική. Τον άντρα που της έχει σταθεί όσο κανένας. Κι αυτός δεν είναι άλλος από τον πατέρα της…

Στο blog της φρόντισε να πλέξει το εγκώμιο του ανθρώπου που για εκείνη είναι το «Α» και το «Ω». «Ο βασιλιάς μου. Έτσι τον φώναζα και έτσι τον είχα πάντα μέσα στο μυαλό μου. Η πριγκίπισσα του. Αυτό ήμουν πάντα για τον πατέρα μου. Έτσι με φώναζε, έτσι μου φερόταν, έτσι με αγαπούσε. Ο πατέρας μου είναι πρότυπο. Πρότυπο οικογενειάρχη. Ένας αληθινός άνθρωπος, πονεμένος, καθώς η ζωή από νωρίς του φέρθηκε άδικα και σκληρά. Ταξιδεμένος, διαβασμένος, μορφωμένος, καλλιεργημένος, με ιδανικά, δουλευταράς. Τίποτα δεν του χαρίστηκε. Πάλεψε για όλα όσα έχει πετύχει και όλα όσα έχει κατακτήσει μέχρι σήμερα. Τρυφερός, δοτικός, ευαίσθητος, με πηγαία την αίσθηση του χιούμορ, ικανός να δώσει την ίδια του τη ζωή για την οικογένειαά του. Ανοιχτόμυαλος και προοδευτικός αλλά ταυτόχρονα στις ρίζες ηθικής του αυστηρά αφοσιωμένος και συντηρητικός. Τον θαυμάζω. Τον λατρεύω. Γιατί είναι μαχητής αλλά και ένας άνθρωπος που έχει έναν δικό του τρόπο να ερμηνεύει τη ζωή, τα γεγονότα, όλα όσα του συμβαίνουν ,καλά ή κακά, ξαφνικά ή αναμενόμενα. Είναι σοφός, από πείρα και εμπειρία, και έχει τη μαγική ικανότητα να επιστρατεύει αυτή τη σοφία για να σε κάνει να νιώσεις ασφαλής, δυνατός και αυτόνομος όταν χρειαστεί, αλλά και για να σου θυμίσει με τον τρόπο του πως είναι εκεί για σένα, ό,τι και αν συμβαίνει». «Θυμώνω με τον εαυτό μου» Η Ελεονώρα, όμως, έχει και ένα παράπονο. Ένα παράπονο από τον εαυτό της: «Θυμώνω με τον εαυτό μου που ακόμα δεν έχω καταφέρει να του χαρίσω χαρές και στιγμές που σίγουρα περιμένει από μένα, όπως η εκπλήρωση του ονείρου που έχει κάθε πατέρας να γίνει παππούς από την κόρη του. Και νιώθω αποτυχημένη που δεν έχω νιώσει καθόλου αυτή την ανάγκη. Θυμώνω που κανείς δεν μπορεί να μου εγγυηθεί πως θα είναι για πάντα, μα για πάντα καλά. Θυμώνω που ο χρόνος περνάει. Θυμώνω που ο φόβος με κυριεύει».

Πηγή: Περιοδικό YES!