Καίτη Γαρμπή: Οι κρίσεις στο γάμο με τον Διονύση Σχοινά που την έκαναν να σκεφτεί το χωρισμό

Τι είπε για το γάμο της;

Συνέντευξη στο περιοδικό "People" παραχώρησε η Καίτη Γαρμπή και ανάμεσα σε άλλα μίλησε για τη σχέση της με το Διονύση Σχοινά. Ο δημοσιογράφος τη ρώτησε: Ένα κορίτσι που έχει αφιερώσει τη ζωή του στον Διονύση Σχοινά. Όταν τον πρωτογνώρισες και του ζήτησες το τηλέφωνό του, το είχε ήδη γραμμένο σε ένα χαρτάκι. Ήταν αυτή η σιγουριά που σε έκανε να τον ερωτευτείς;

Ναι, ακριβώς. Από αυτή την τόλμη και την αυτοπεποίθησή του άρχισαν όλα και φτάσαμε να γίνουμε συγκοινωνούντα δοχεία. Βαδίζουμε πολλά χρόνια μαζί, κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου και κοιτάζοντας προς την ίδια κατεύθυνση. Είναι ο άνθρωπος που νοιάζομαι ειλικρινά και βαθιά. Έχει στοιχεία που τον κάνουν αξιαγάπητο, είναι γενναίος, ακέραιος, έχει καλοσύνη κι ένα αίσθημα βαθιάς ευγνωμοσύνης για όλα αυτά τα ωραία πράγματα που του έδωσε απλόχερα η ζωή.

Ο έρωτας περνάει και μένει η αγάπη. Υπήρξε κάποια στιγμή που μπήκες στον πειρασμό να τα τινάξεις όλα για να νιώσεις πάλι το φτερούγισμα και τον ηλεκτρισμό των πρώτων στιγμών με έναν άλλον άντρα;

Όχι. Αν ξέρεις ποιος είσαι και τι θέλεις για να είσαι ευτυχισμένος, μπορείς να επιδιώξεις αυτό το φτερούγισμα φλερτάροντας μια ζωή τον ίδιο άντρα, ακριβώς όπως κάνω εγώ εδώ και δεκαεννιά χρόνια. Χρειάζεται, όμως, να έχεις και μια γυναικεία πονηριά και να χειρίζεσαι τα πάντα σωστά, για να μπορείς να είσαι τόσο καιρό με ένα σύντροφο τον οποίο αγαπάς, λατρεύεις και θέλεις να πορεύεσαι μαζί του στη ζωή. Όπως λέμε και στην παράσταση The 80’s Musical, "Τι σόι θηλυκά είμαστε, αν δεν μπορούμε να το καταφέρουμε αυτό;".

Έχετε περάσει κάποια μεγάλη κρίση που να σας έκανε να σκεφτείτε το χωρισμό;

Ναι, πολλές και μικρές κρίσεις και αλίμονο αν δεν ήταν έτσι ύστερα από τόσα χρόνια κοινής ζωής. Τις αντιμετωπίσαμε, όμως, όλες με ψυχραιμία και σεβασμό, όπως και τους τσακωμούς μας, τους οποίους προτιμώ να χαρακτηρίζω "υγιείς διαφωνίες". Προσέχουμε και οι δύο πολύ, γιατί αυτή η μεγάλη οικειότητα που έχουμε μπορεί κάποια στιγμή να μας κάνει να πούμε πράγματα που δεν μαζεύονται με τίποτα, όπως τη λέξη "χωρισμός" πάνω σε μια στιγμή τυφλού εγωισμού. Αυτά που μένουν και πληγώνουν είναι τα λόγια. Αν λες συχνά "χωρίζουμε" χωρίς να το εννοείς, χάνεις σιγά σιγά τη σοβαρότητά σου και γίνεσαι καραγκιόζης.