Συγκινεί ο Rio Ferdinand με την αυτοβιογραφία: "Έτσι είπα στα παιδιά μου ότι πεθαίνει η μαμά τους"

\"Για κάποιους αυτό μπορεί να φαίνεται περίεργο, ίσως μακάβριο, αλλά για εμένα ήταν κάτι απόλυτα φυσιολογικό\"

Ο Rio Ferdinand αποκαλύπτει με συγκλονιστικό τρόπο τη δύσκολη στιγμή που χρειάστηκε να ανακοινώσει στα παιδιά του πως η μητέρα τους χάνει τη μάχη με τον καρκίνο.

Έχουν περάσει πάνω από δύο χρόνια από τότε που ο Rio Ferdinand έχασε τη σύζυγό του, Rebecca, μετά από άνιση μάχη με τον καρκίνο. Ο παλαίμαχος αμυντικός στην αυτοβιογραφία του περιγράφει τη συγκλονιστική στιγμή που ο ίδιος ανακοίνωσε στα παιδιά του πως η μητέρα τους "φεύγει".

"Κοίταζα τα πανέμορφα παιδιά μου, χαμένος από λέξεις, αναζητώντας έναν τρόπο για να αρχίσω να τους μιλώ. 'Αυτό που θα σας πω είναι πολύ, πολύ δυσάρεστο. Η μαμά δεν θα μπορέσει να είναι άλλο εδώ, δίπλα μας. Έχει πάλι καρκίνο και αυτή τη φορά δεν είναι καλά'. Με κοίταξαν με απορία, δεν ήξεραν τι να πουν. 'Οι γιατροί είναι καλοί και προσπάθησαν να τη βοηθήσουν, αλλά αυτό δεν είναι δυνατόν πια. Είναι πολύ δυνατή, πάλεψε σκληρά, αλλά άρχισε το ταξίδι της για τα αστέρια» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Rio Ferdinand και συμπληρώνει:

"Θα είναι και αυτή ένα αστέρι και θα μας κοιτάζει από ψηλα". Δεν μπορούσα να συνεχίσω. Έβαλα τα κλάματα. Τα παιδιά άρχισαν να κλαίνε. O Tate  άρχισε να φωνάζει: 'Γιατί; Γιατί; Γιατί; Τι είναι αυτά που λές'. Πονούσαν και φώναζαν. Κοίταξα έξω από το παράθυρο και ήθελα τόσο πολύ να έχω κάποιον δίπλα μου, κάποιον να με βοηθήσει να τους το πω».

Στη συνέχεια της αυτοβιογραφίας του, όπως διαβάζουμε στο sport-fm.gr, ο Rio Ferdinand περιέγραψε την τελευταία φορά που τα παιδιά του είδαν τη μητέρα τους και πως ο ίδιος ξάπλωσε και κοιμήθηκε στο πλευρό της το τελευταίο βράδυ πριν η Rebecca φύγει από τη ζωή. "Για κάποιους αυτό μπορεί να φαίνεται περίεργο, ίσως μακάβριο, αλλά για εμένα ήταν κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Κοιμήθηκα μαζί της εκείνη τη νύχτα, έπαιξα με τα μαλλιά της μια τελευταία φορά, ένιωσα για τελευταία φορά τη ζεστασιά της. Λέω ότι κοιμήθηκα, αλλά δεν κοιμήθηκα. Ούτε εκείνη. Ξέραμε ότι λίγες ώρες μετά αυτό που ζούσαμε θα ήταν μια ανάμνηση".